نكاح «شِغار» یكی دیگر از مظاهر اختیارداری مطلق پدران نسبت به دختران بود.

نكاح «شغار» یعنی معاوضه كردن دختران. دو نفر كه دو دختر رسیده در خانه داشتند با یكدیگر معاوضه می كردند، به این ترتیب كه هر یك از دو دختر مهر آن دیگر به شمار می رفت و به پدر او تعلق می گرفت. اسلام این رسم را نیز منسوخ كرد.