1. مشكل روابط خانوادگی در عصر ما نه آنچنان سهل و ساده است كه بتوان با پركردن كوپن از طرف پسران و دختران یا تشكیل سمینارهایی از نوع سمینارهایی كه دیدیم و شنیدیم كه در چه سطح فكری است، آن را حل كرد و نه مخصوص كشور و مملكت ماست و نه دیگران آن را حل كرده اند و یا مدعی حل واقعی آن هستند.

ویل دورانت فیلسوف و نویسنده ی معروف تاریخ تمدن می گوید:

«اگر فرض كنیم در سال 2000 مسیحی هستیم و بخواهیم بدانیم كه بزرگترین حادثه ی ربع اول قرن بیستم چه بوده است، متوجه خواهیم شد كه این حادثه جنگ و یا انقلاب روسیه نبوده است بلكه همانا دگرگونی وضع زنان بوده است. تاریخ چنین تغییر تكان دهنده ای در مدتی به این كوتاهی كمتر دیده است و خانه ی مقدس كه پایه ی نظم اجتماعی ما بود، شیوه ی زناشویی كه مانع شهوترانی و ناپایداری وضع انسان بود، قانون اخلاقی پیچیده ای كه ما را از توحش به تمدن و آداب معاشرت رسانده بود، همه آشكارا در این انتقال پرآشوبی كه همه ی رسوم و اشكال زندگی و تفكر ما را فرا گرفته است گرفتار گشته اند. » .

اكنون نیز كه ما در ربع سوم قرن بیستم بسر می بریم، ناله ی متفكران غربی از بهمخوردن نظم خانوادگی و سست شدن پایه ی ازدواج، از شانه خالی كردن جوانان از قبول مسؤولیت ازدواج، از منفور شدن مادری، از كاهش علاقه ی پدر و مادر و بالأخص علاقه ی مادر نسبت به فرزندان، از ابتذال زن دنیای امروز و جانشین شدن هوسهای سطحی به جای عشق، از افزایش دائم التزاید طلاق، از زیادی سرسام آور فرزندان نامشروع، از نادرالوجود شدن وحدت و صمیمیت میان زوجین، بیش از پیش به گوش می رسد.