ص 162: فجیرة كربلا كانت قدیما من معاهد الایمان بحرب النور و الظلام، و كان حولها اناس یؤمنون بالنضال الدّائم بین اورمزد و اهرمان [1](دو عَلَم افراشت اسپید و سیاه. . . ) و لكنه كان فی الحقیقة ضرباً من المجاز و فنّا من الخیال. و تشاء مصادفات التاریخ ان لا تری هذه البقاع التی آمنت باورمزد و اهرمان حرباً هی اولی ان تسمّی حرب النور و الظلام من حرب الحسین و مقاتلیه [2](فلسفه ی اینكه امام حسین در نزدیك ایران مدفون شد) و هی عندنا اولی بهذا الاسم من حرب الاسلام و المجوسیة فی تلك البقاع و ما وراءها من الارض الفارسیة، لان المجوسی كان یدافع شیئاً ینكره، ففی دفاعه شی ء من الایمان بالواجب كما تخیّله و رآه [3](شامیّون تاحدّی نسبت به آل علی از روی عقیده مخالفت می كردند. قصه ی عصام بن المصطلق شاهد این مدّعاست) و لكن الجیش الذی ارسله عبید الله بن زیاد لحرب الحسین كان جیشاً یحارب قلبه لأجل بطنه، أو یحارب ربه لا جل والیه [4](و حتی مشركین بدر و احد هم غیر رؤسایشان روی عقیده می جنگیدند) .

---