عقّاد می گوید: «و لم یكن لبنی امیّة. . . و مناعم الحیاة»
[1]بعد می گوید: حسین علیه السلام و
یزید نمونه ی كاملی از دو فامیل بودند با این اختلاف كه حسین علیه السلام واجد جمیع فضائل
هاشمی بود ولی یزید صفات خوب امویها را نداشت.
[1] . ص 56 [و برعكس، بنی امیه را نصیب قابل توجهی از اخلاقیات نمونه و شمائل دینی نبود، و در مقابل
بنی هاشم در میان آن خاندان مقام نبوتی پیدا نشده بود كه به مناقب آن ببالند چنانكه فرزندان آنها
(بنی هاشم) به مناقب نبوت خاندان خویش افتخار می كردند، یا حد اقل دست آنها را بگیرد و آرام آرام آنها
را به سوی صفاتی سوق دهد كه با این صفات موجود در آنها تفاوت داشته باشد و به مزایایی بكشاند تا
جای آن مزایایی را كه در بنی هاشم بود پر كند. . . و حال آنكه پیش از ظهور نبوت و پس از آن خلق و خوی
عملی آنها كه ناشی از بهره گیریهای تجاری و مطامع سیاسی بود بر آنها حاكم بود. از همین جهت در میان
بنی هاشم سرانی به آن اخلاقیات شریف مشهور شدند و در میان بنی امیه سرانی به این خلق و خوی ننگین.
از آنان (بنی هاشم) صفات بردباری و صبر و آزمودگی و تیزهوشی و خوش فكری انتشار یافت، چنانكه از
اینان صفات حیله گری و آز و راحت طلبی و خوشگذرانی شهرت گرفت. ]