قیامهای مقدس و نهضتهای مقدس، از انبیاء عظام شروع شده. در قرآن كریم در
سورة الشعراء، جهاد مقدس انبیاء را خلاصه كرده است؛ داستان موسی و ابراهیم و نوح
و هود و لوط و صالح و شعیب و خاتم الانبیاء را ذكر می كند كه در راه مبارزه با
مجموعه آثار شهید مطهری . ج17، ص: 447
بت پرستی و ظلم و بیدادگری و جهل و تعصب و تقلید و اسراف و تبذیر و افساد در
ارض و فحشاء و امتیازات موهوم اجتماعی مبارزه كرده اند. مقدسات بشر هم از اینها
تجاوز نمی كند.
امام حسین همان راهی را رفت كه آن انبیاء رفتند و البته برای امام حسین وضعی
پیش آمد كه برای دیگران پیش نیامد. اعتراض به اینكه امام حسین چرا فداكاری كرد
و تسلیم نشد و حفظ جان نكرد، اعتراض به همه ی انبیاء و اولیاء است. اساساً دین برای
گذشت و فداكاری است، منطق دین ایثار است:
«وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ
خَصاصَةٌ» [1]،
«وَ یُطْعِمُونَ اَلطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْكِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً» [2]، «مَنْ اَصْبَحَ وَ لَمْ یَهْتَمَّ
بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ» . .
علاقه به جان و به پدر و فرزند و همسر و خویش و تبار و سرمایه و شغل و حرفه و
مسكن، طبیعیِ هر انسان است و بسیاری از اینها طبیعیِ هر حیوانی است. دین آمده
است برای اینكه انسان را علاقه مند و شیفته ی اموری عالیتر كند و درسی عالیتر بیاموزد:
«قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشِیرَتُكُمْ وَ أَمْوالٌ اِقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ
تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَیْكُمْ مِنَ اَللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتّی
یَأْتِیَ اَللّهُ بِأَمْرِهِ وَ اَللّهُ لا یَهْدِی اَلْقَوْمَ اَلْفاسِقِینَ» [3].
[3] . توبه/24. [بگو اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و خویشان و اموالی كه به چنگ آورده اید و
تجارتی كه بیم كسادش را دارید و مسكنهایی كه بدان دل بسته اید نزد شما از خدا و رسول او و از جهاد در
راه خدا محبوبتر است، پس منتظر باشید تا فرمان خدا آید و خداوند قوم فاسق را هدایت نمی كند. ]