سخن در باره ی عناصر موعظه ای نهج البلاغه بود. از عنصر «تقوا» آغاز كردیم.

دیدیم كه از نظر نهج البلاغه تقوا نیرویی است روحی، نیرویی مقدس و متعالی كه منشأ كششها و گریزهایی می گردد، كشش به سوی ارزشهای معنوی و فوق حیوانی، و گریز از پستیها و آلودگیهای مادی. از نظر نهج البلاغه تقوا حالتی است كه به روح انسان شخصیت و قدرت می دهد و آدمی را مسلط بر خویشتن و مالك «خود» می نماید.