. . . [1]وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ. `وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ. `لَكُمْ دِینُكُمْ وَ لِیَ دِینِ [2]. بنابراین ما باید ببینیم كه دین در اصطلاح خود قرآن به چه معنایی است. كلمه ی «مذهب» می دانیم یك كلمه ی اختراعی است كه
بعدها در عرف مسلمین پیدا شده و در اصطلاح قرآن كلمه ی مذهب نیامده و ظاهراً در كلمات ائمه
هم نیامده؛ بعد از آنكه مسلمین به شاخه های متعددی منشعب شدند و مسلكهای مختلف پیدا شد
كلمه ی «مذهب» اصطلاح شد: مذهبِ فلان كس، مثل اینكه ما می گوییم روش فلان كس؛ روش اهل
بیت یا ابوحنیفه. ولی كلمه ی «دین» در خود قرآن آمده:
لَكُمْ دِینُكُمْ وَ لِیَ دِینِ. پس اینجا باید دید كه
دین چه معنی عامی دارد كه هم به دینِ آنها «دین» گفته می شود و هم به دین اسلام. لابد یك معنی
جامعی باید داشته باشد.
[1] [چند جمله ای از ابتدای این جلسه روی نوار ضبط نشده است. ]