این طبقه را شاگردان سید صدرالدین دشتكی و علامه ی دوانی تشكیل می دهند:

1. غیاث الدین منصور دشتكی فرزند برومند سیدصدرالدین دشتكی. از اعاظم حكما به شمار می رود. گویند در بیست سالگی از علوم زمان خود فارغ گشت. در زمان شاه طهماسب مدتی صدارت عظمی داشت و بعد استعفا داد و به شیراز برگشت. مدرسه ی منصوریه ی شیراز- كه هم اكنون باقی است- از تأسیسات اوست.

دنباله ی كار پدر خود را در رد نظریات علامه ی دوانی گرفت و احیاناً در مناظرات حضوری آندو شركت می كرد. چندین كتاب فلسفی دارد از قبیل اثبات الواجب ، شرح هیاكل النور سهروردی، حاشیه بر شرح اشارات خواجه، حاشیه بر شفا ی بوعلی، محاكمات میان پدرش و دوانی در حواشی آندو بر تجرید. .

صدرالمتألهین در الهیات اسفار از او به عنوان «سر ابیه المقدس المنصور المؤیّد من عالم ملكوت السماء، غیاث اعاظم السادات و العلماء» یاد می نماید [1]. غیاث الدین دشتكی در سال 940 یا 948 درگذشته است.

2. محمود نیریزی، شاگرد دیگر سیدصدرالدین دشتكی. گویند چند كتاب جلال الدین دوانی را شرح كرده و بر او تاخته و از استاد خویش دفاع كرده است [2] 3. قاضی كمال الدین میبدی یزدی. شهرت این شخص به واسطه ی شرحی است كه بر هدایه ی اثیرالدین ابهری نوشته كه به شرح هدایه ی میبدی معروف است، و هم شرحی بر دیوان منسوب به حضرت امیر علیه السلام نوشته است كه آن نیز سبب شهرتش گشته است.

كتابی به فارسی به نام جام گیتی نما [3] در فلسفه نوشته است [4] 4. جمال الدین محمود شیرازی. كرسی تدریس جلال الدین را بعد از مرگش این مرد اشغال كرده است. از اطراف و اكناف به حوزه ی درسش می آمده اند. ملا احمد اردبیلی معروف به مقدس اردبیلی، ملاعبد اللّه شوشتری، ملاعبد اللّه یزدی صاحب حاشیه ی معروف بر تهذیب المنطق ، ملا میرزاجان شیرازی معروف به فاضل باغنوی از شاگردان او بوده اند [5] 5. ملاحسین الهی اردبیلی، فرزند خواجه شرف الدین عبد الحق اردبیلی. از شاگردان علامه ی دوانی و امیر غیاث الدین است و شیعه است و چون زمانش مصادف است با ظهور شاه اسماعیل صفوی، بعضی رسائل خود را به نام او نوشته و به او اهدا كرده است. اگرچه اردبیلی است اما برای كسب فیض و فضیلت به بلاد مختلف، از آن جمله شیراز و هرات مسافرت كرده است. آثار مختلف در منطق، كلام، فلسفه، هندسه و هیئت نوشته است كه غالباً طبق معمول آن زمان به صورت حاشیه و یا حاشیه بر حاشیه است از قبیل حاشیه بر شرح مواقف و شرح مطالع و شرح شمسیه و شرح هدایه ی میبدی و حاشیه ی علامه ی دوانی بر شرح تجرید و حاشیه ی سیدصدر بر آن كتاب و شرح چغمینی و شرح تذكره ی خواجه در هیئت و تحریر اقلیدس در هندسه و بیست باب در اسطرلاب. تاریخ وفاتش را نمی دانیم [6].

---