مورخین مسلمان نوشته اند كه تا سال 715 هجری مردم كشمیر متدین به دین اسلام نبودند. در این قرن یك نفر ایرانی كه لباس قلندران پوشیده بود وارد كشمیر شد و در این ناحیه شروع به فعالیت كرد. از آنجا كه مردم هندوستان و كشمیر به قلندران و درویشان علاقه ی خاصی دارند دور او را گرفتند و هر روز بر اعتبار او افزوده می شد.

در تاریخ فرشته آمده كه: نام این شخص شاه میرزا بوده است. این مرد در زمان سیه دیو كه حاكم كشمیر بود وارد «سری نگر» شد و نوكری این راجه را پذیرفت. شاه میرزا اندك اندك در این مرد نفوذ كرد و راهی برای خود باز نمود. پس از چندی سیه دیو فوت كرد و فرزندش رنجن زمامدار شد و شاه میرزا را وزیر و مشاور خود قرار داد. در این هنگام میرزا قدرتی به هم زد و فرزندانش ادعای استقلال كردند.

بعد از مدتی این راجه نیز فوت كرد و زنش حكومت را به دست گرفت.

شاه میرزا و فرزندانش با وی بنای ناسازگاری گذاشتند. او ناگزیر شد شاه میرزا را به شوهری قبول كند و او را در كارهایش دخالت دهد. بعد از این قضیه زن مسلمان شد و شاه میرزا خود را سلطان كشمیر خواند و دستور داد به نام وی خطبه بخوانند و خود را شمس الدین خطاب كرد.

این مرد دین اسلام را در كشمیر رواج داد و در تبلیغ و ارشاد مردم كوشید و بعد از مدتی اكثر سكنه ی كشمیر مسلمان شدند. یكی از كسانی كه در كشمیر به اسلام خدمت كرده است، میرسیدعلی همدانی بوده. این مرد بزرگ كه ازمفاخر اسلامی است هزارها شاگرد در كشمیر تربیت كرد كه هركدام برای خود استاد شدند. مقام سیدعلی همدانی هنوز در كشمیر محترم است و مردم آنجا را زیارت می كنند و در روزهای عاشورا هنگامی كه دستجات عزاداران از آنجا عبور می كنند پرچمهای خود را به حال احترام فرود می آورند.