مرتبه ی بعد از مرتبه ی غیب الغیوب را «مرتبه ی تعین اول» می نامند. این مرتبه
مرتبه ای است که یک تعین در آنجا قابل اعتبار است. تعین یعنی اینکه یک شأنی و
یک صفتی بشود برایش گفت. مرتبه ی تعین اول مرتبه ی جمع تعینات است، تعینی است
که ریشه ی همه ی تعینات است، که مقصودشان مرتبه ی شهود ذات حق است خودش را به
علم حضوری، مرتبه ی حضور ذات حق است برای خودش، که تعبیر «مرتبه ی احدیّت»
را در مورد آن به کار می برند.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج10، ص: 395