ما قیلَ فی جَوابِ مَا الْحَقیقَة
مَهِیَّةٌ وَالذّاتُ وَ الْحَقیقَة
قیلَتْ عَلَیْها مَعَ وُجودٍ خارِجی
وَكُلُّهَا الْمَعْقولُ ثانیاً یَجی
وَلَیْسَتْ الاّ هِیَ مِنْ حَیْثُ هِیَه
مَرْتَبَةً نَقائِضُ مُنْتَفِیَة
یكی از ابوابی كه در فلسفه درباره ی آن بحث می كنند مباحثی است كه آنها را
«مباحث ماهیت» می نامند. قبلاً گفته ایم كه جامع مشترك مسائل فلسفه ی اُولی این
است كه همه ی آنها احكام «موجود بماهو موجود» می باشند؛ یعنی موجود از آن جهت
كه موجود است این احكام را دارد، نه از آن جهت كه شی ء خاصی از اشیاء یا
طبیعت خاصی است. یكی از احكام و عوارض موجود بماهو موجود خود ماهیاتند.
اول باید ببینیم اصلاً ماهیت یعنی چه، تعریف ماهیت چیست، بعد وارد مسائل دیگر
مربوط به ماهیت بشویم از قبیل مسأله ی اعتبارات ماهیت و اقسام و انواع ماهیت.