ایشان در این بیان همان مسأله ی حکمت را توجیه کرده اند، به همان معنا که حکما
گفته اند، ولی به سراغ غایت نهایی رفته اند. تفاوت این توجیه که در سوره ی اعراف
کرده اند با توجیه حکیمانه ای که دیگران می کنند، این است که دیگران به سراغ
غایت نزدیک رفته اند و ایشان سراغ غایت نهایی رفته اند. هیچ چیزی در عالم
نیست که برای یک غایتی و برای رسیدن به یک کمالی خلق نشده باشد. دیگران
همان کمال ابتدایی و کمال نزدیک را در نظر می گیرند؛ ولی چون هر کمالی برای
کمال بالاتری است و بالاخره به ذات حق منتهی می شود، ایشان همان توجیه را
کرده اند اما با توجه به آخرین کمال و غایةالغایات.
این بیان ایشان در ذیل سوره ی اعراف بیانی درست است و به نظر ما ایرادی ندارد،
و با بیان دیگران فقط این تفاوت را دارد که آیه را به غایت نهایی توجیه کرده اند نه
به غایات ابتدایی.