از جمله احکامی
[1] که برای ذات واجب الوجود ذکر می کنند این است که می گویند: «هو وجودٌ صرفٌ» ، «هو وجودٌ محضٌ» و به تعبیر دیگر می گویند:
«لاماهیة له»
ما این مطلب را اول به صورتی که در اینجا بیان شده، بیان می کنیم و بعد در
اطرافش مقدار بیشتری توضیح می دهیم.
[1] . بعداً توضیح می دهیم که آیا می توانیم آن را «صفت» بنامیم یا نه.