این بحث از مقاله ی تاسعه در باره ی افعال واجب الوجود است و در واقع در باره ی
کیفیت صدور اشیاء از واجب الوجود می باشد. مقاله ی هشتم در اثبات ذات و صفات
بود و مقاله ی نهم در افعال و صدور اشیاء است.
در این فصل شیخ اول به ذکر مقدمه ای می پردازد که تقریباً اشاره به مطالبی است
که در گذشته گفته شد. به نظر می رسد که از آن جهت اینها را تکرار می کند که
مقدمه ای بر بحثهای آینده باشد، و مخصوصاً همه ی تأکید و تکرار در اول فصل روی
مسأله ی بساطت واجب الوجود یعنی مسأله ی عدم ترکّب می باشد.
بعد از آن وارد مطلبی می شود که هم در «طبیعیات» بدان پرداخته اند وهم در
«الهیات» قبلاً به آن اشاره شده است. آنچه در «طبیعیات» گفته شده است همان
مسأله ی اثبات محرک اول است. شاید قبلاً گفته باشیم که ارسطو واجب الوجود را از
راه محرک اول اثبات کرده است و در «طبیعیات» هم متعرض این مطلب شده است.
ولی بعدها امثال بوعلی این بحث را در «الهیات» آورده اند. البته اثبات آن در
«طبیعیات» را در جای خود صحیح دانسته اند، ولی در «الهیات» هم بحث اثبات واجب را
مستقلاً آورده اند و از راه وجوب و امکان وارد شده اند، همان راهی که قبلاً خواندیم.