ما نیز در مقاله های گذشته مضمون فرضیه ی لا وازیه را، همچنین نظریه ی فلاسفه را پذیرفتیم، ولی این سخنان اثبات نمی كند كه «هر روز روزی پیش از خود دارد و هر قطعه از حركتی قطعه ای پیش از خود دارد» اگر چه اثبات می كند كه «پیش از هر روز روزی است» و ما ذهن اشكال كننده را دعوت می كنیم كه باریك شده و فرق این دو قضیه را درك نموده پیش از ماده زمان اثبات نكند، و همچنین بی پس و پیش بودن پیكره ی زمان را به غیر متناهی بودن امتداد وی خلط نكند.