ما یك سلسله اعتبارات با لحاظ تساوی طرفین نیز داریم كه در میان افراد متساوی الحال (بدون ریاست و مرئوسیت) از راه حاجت اجتماع اعتبار شده اند مانند اقسام مبادله ها و ارتباطها و حقوق متعادله ی اجتماعی كه حاجت به شرح تفصیلی ندارد؛ و باید دانست كه اعتباریات باب «ریاست و مرئوسیت» در این باب نیز مانند امر و نهی و جزای خوب و بد در این مرحله نیز قابل جریان است، ولی چیزی كه هست امر و نهی در اینجا تكیه به مولوّیت ندارند بلكه به خوبی و بدی فعل، و همچنین جزا به خود فعل متكی است و از این رو این اوامر و نواهی را «مولوی» نمی گویند بلكه ارشادی می نامند یعنی این گونه اوامر و نواهی به فایده ی فعل دلالت و هدایت می نمایند؛ مثلاً می گوییم فلان كار را بكن تا سعادت یا فلان فایده را بیابی.