[1] . برای توضیح بیشتر می گوییم: وجود یعنی هستی، و ماهیت كه مخفّف «ماهُویَّت» است یعنی چیستی. «هستی» مشترك است میان همه ی اشیاء، اما «چیستی» ها مختلف است. مثلاً انسان، اسب، درخت، سنگ و غیره همه هستند و در اینكه هستند مانند یكدیگرند؛ امّا در اینكه چیستند با هم مختلفند، اگر بپرسند: «انسان چیست؟ » یك جواب دارد و اگر بپرسند: «اسب چیست؟ » جواب دیگر دارد. همچنین درخت و سنگ و غیره هر كدام چیستی بخصوص دارد.

یك سؤال در اینجا هست و آن اینكه آیا بشر قادر است به كُنه ماهیت اشیاء پی ببرد یا نه؟ مثلاً در تعریف انسان طبق معمول گفته می شود: «حیوان ناطق» ، و در تعریف خط گفته می شود: «كمّیت متصل یك بعدی» ؛ آیا اینها كنه ماهیت آن چیزی است كه ما آن را «انسان» می نامیم و آن چیز دیگر كه ما آن را «خط» می نامیم، یا ماهیت حقیقی اینها چیز دیگر است؟ البته این مطلب قابل بحث است ولی ما خواه به كنه ماهیت اشیاء پی ببریم و خواه پی نبریم، اشیاء در واقع و نفس الامر دارای ماهیتی هستند و علاوه بر «هستی» یك «چیستی» دارند و به همین دلیل اجناس و انواع متعدد در عالم هست.