معتزله از متكلّمین اسلامی عقیده دارند كه «واجب الوجود» به دلیل این كه بسیط من جمیع الجهات و احدیّ الذات است، موصوف به هیچ صفتی و منعوت به هیچ نعتی نمی گردد، زیرا صفت داشتن مستلزم نوعی تكثّر است و از مختصّات مخلوقاتاست.

معتزله نظر به این كه می خواهند عقاید خود را با متون اسلامی تطبیق دهند و در متون اسلامی صریحا برای خداوند صفات زیادی ذكر شده است از قبیل: اللّه الصّمد، و انّه بكلّ شی ء علیم، و انّه علی كلّ شی ء قدیر، لا اله الاّ هو الحیّ القیّوم، و هو اللّه الخالق البارئ المصوّر و امثال اینها، ناچار مسأله ی «نیابت» را طرح كرده و گفته اند: هر چند ذات حق از هر صفتی عاری است ولی نوع فعل ذات حق شبیه فعل ذاتی است كه دارای صفاتی از قبیل علم، حیات، قدرت و. . . می باشد و ذات عاری از صفات او كار ذات واجد الصفات را انجام می دهد و این كه در متون اسلامی صفات زیادی برای خداوند ذكر شده است از آن جهت است كه ذات عاری از صفات حق عملا كار ذات متّصف به آن صفات را انجام می دهد.