از جمله براهینی كه حاجی سبزواری در شرح منظومه اقامه كرده است این
است:
فانّه علی جوازها حتم
فی الشّخص تجویز تخلّل العدم
یعنی بنا بر فرض آنكه اعاده ی معدوم جایز باشد ایجاب می كند كه میان یك شی ء، «عدم»
فاصله شده باشد. آیا ممكن است یك چیزی بین خود و خودش «عدم» فاصله شود؟
البته فاصله شدن «عدم» در بین دو شخص- مانند فاصله ی بین سعدی و حافظ- بدون
اشكال است امّا فاصله شدن «عدم» در بین یك شی ء (مانند یك انسان) و خودش قابل
تصوّر نیست و حتّی زمان نیز نمی تواند بین یك شی ء و خودش فاصله شود، زیرا آن،
«یك شی ء» بیشتر نیست.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج5، ص: 320