در
کتابخانه
بازدید : 431249تاریخ درج : 1391/03/21
Skip Navigation Links.
شناسه کتاب
Expand مقدمه مقدمه
Collapse مقصد اول در امور عامّه است مقصد اول در امور عامّه است
Collapse فریده ی اوّل: وجود و عدم فریده ی اوّل: وجود و عدم
غرر اوّل: بداهت وجود
غرر دوّم: اشتراك وجود
غرر سوّم: مغایرت و اتحاد وجود و ماهیت
Expand غرر چهارم: اصالت وجودغرر چهارم: اصالت وجود
غرر پنجم: حق متعال وجود محض است
غرر ششم: وحدت و كثرت
Expand غرر هفتم: وجود ذهنی غرر هفتم: وجود ذهنی
Collapse غرر هشتم: معقولات ثانیه غرر هشتم: معقولات ثانیه
Expand غرر نهم: انقسام وجود به مطلق و مقیّدغرر نهم: انقسام وجود به مطلق و مقیّد
Expand غرر دوازدهم: مساوات وجود و ثبوت و شیئیّت غرر دوازدهم: مساوات وجود و ثبوت و شیئیّت
Expand غرر سیزدهم: عدم تمایز و علیّت بین اعدام غرر سیزدهم: عدم تمایز و علیّت بین اعدام
Expand غرر چهاردهم: امتناع اعاده ی معدوم غرر چهاردهم: امتناع اعاده ی معدوم
غرر شانزدهم: مناط صدق در قضایا
Expand غرر هفدهم: تعلق جعل به وجودغرر هفدهم: تعلق جعل به وجود
Expand فریده ی دوّم: وجوب و امكان فریده ی دوّم: وجوب و امكان
Expand فریده ی سوّم: حدوث و قدم فریده ی سوّم: حدوث و قدم
Expand فریده ی هفتم: علّت و معلول فریده ی هفتم: علّت و معلول
Expand مقصد سوّم: الهیّات بالمعنی الأخص مقصد سوّم: الهیّات بالمعنی الأخص
Expand مقصد چهارم: طبیعیّات مقصد چهارم: طبیعیّات
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
 
فمثل شیئیّة او امكان
معقول ثان جا بمعنی ثان
حاجی در اینجا اشاره می كند به ایرادی كه بر خواجه وارد شده است؛ چون خواجه نصیر الدین طوسی هنگامی كه به مفهوم «شیئیّت» و «امكان» رسیده است آندو را از معقولات ثانیه شمرده است، و برخی از حكما كه از دو اصطلاح معقولات ثانیه (منطقی و فلسفی) آگاهی نداشته و تنها با اصطلاح منطقی معقولات ثانیه آشنایی داشته اند بر محقّق طوسی ایرادی وارد كرده و گفته اند شیئیّت و امكان، معقول ثانی نیستند، زیرا اگر معقول ثانی بودند باید جزو مسائل منطقی قرار می گرفتند.

سپس حاجی در مقابل ایراد آنها پاسخ داده و می گوید معقول ثانی دو اصطلاح
مجموعه آثار شهید مطهری . ج5، ص: 288
دارد: معقول ثانی به اصطلاح منطقیّین و معقول ثانی به اصطلاح فلاسفه، و مقصود محقّق طوسی از اینكه گفته است «شیئیّت و امكان از معقولات ثانیه است» معقولات ثانیه ی فلسفی است نه معقولات ثانیه ی منطقی.

پس سخن آنها در این مورد كه تشخیص داده اند كه شیئیّت و امكان از معقولات ثانیه ی منطقی نیستند درست است اما از طرف دیگر باید بدانند كه این قبیل مفاهیم جزو معقولات اوّلیّه هم نیستند. مثلاً «شیئیّت» را در نظر می گیریم. اگر شما به كتابی كه روی میز است اشاره كرده و بگویید: «این، چیزی است» ، مفهومی به نام «شیئیّت» یا «چیز بودن» را بر كتاب حمل كرده اید. اگر شیئیّت معقول اوّلی باشد باید عروض شیئیّت بر كتاب و اتّصاف كتاب به شیئیّت هر دو در خارج باشد (همان طور كه در «زید قائم» كه «قیام» را بر «زید» حمل می كنیم چنین است) و چون عروض باید در خارج باشد پس لازم می آید كه در خارج دو «وجود» باشد: یكی وجود كتاب و یكی وجود شیئیّت. اكنون اگر چنین است می گوییم آیا خود كتاب قبل از اتّصاف به «شیئیّت» ، شی ء هست یا نه؟ اگر بگوییم «شی ء نیست» لازم می آید كه شیئیّت از امور عامّه نباشد و حال آنكه هیچ موجودی را نمی توان یافت كه شی ء نباشد و محال است كه كتاب «لا شی ء» باشد؛ و اگر بگوییم «شی ء هست اما شیئیّت بر آن عارض شده است» باز نقل كلام می كنیم كه آیا قبل از اینكه این شیئیّت بر آن عارض شود شی ء بوده است یا نه؟ اگر بگوییم «بلی، دارای شیئیّت بوده است به این معنی كه شیئیّت بر او عارض شده است» باز هم نقل كلام به این شیئیّت سوم می كنیم و همین طور الی غیر النهایة.

پس این فرض هم به تسلسل می انجامد و لازم می آید كه یك شی ء بی نهایت شیئیّت داشته باشد و آخر هم به جایی نرسد. نظیر همین بیان را در مورد «امكان» می توان گفت. پس مفاهیمی از قبیل «شیئیّت» و «امكان» نه از معقولات ثانیه ی منطقی هستند و نه از معقولات اوّلیّه، لذا در دسته ی دیگری از معقولات قرار دارند كه ما آنها را «معقولات ثانیه ی فلسفی» نامیدیم.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج5، ص: 289
کليه حقوق برای پايگاه شهید مطهری محفوظ است