اگر حدّ وسط در هر دو مقدمه محمول واقع شود «شكل دوم» است.

اگر بگوییم: «هر مسلمانی معتقد به قرآن است. هر كس آتش را تقدیس كند معتقد به قرآن نیست. پس هیچ مسلمانی آتش را تقدیس نمی كند» شكل دوم است.

شكل دوم بدیهی نیست، به حكم برهان اثبات شده كه با رعایت شرایطی كه ذیلاً ذكر می كنیم منتج است. از ذكر برهان مزبور صرف نظر می كنیم و به شرایط آن می پردازیم.