اگر حد وسط، محمول در صغری و موضوع در كبری قرار گیرد «شكل اول» است.

مثلاً اگر بگوییم: «هر مسلمانی معتقد به قرآن است، و هر معتقد به قرآن اصل تساوی نژادها را كه قرآن تأیید كرده است قبول دارد؛ پس هر مسلمانی اصل تساوی نژادها را قبول دارد» شكل اول است، زیرا حد وسط (معتقد به قرآن) محمول در صغری و موضوع در كبری است؛ و این طبیعی ترین شكلهای قیاس اقترانی است.

شكل اول بدیهیّ الانتاج است؛ یعنی اگر دو مقدمه، صادق باشند و شكل آنها نیز شكل اول باشد، صادق بودن نتیجه بدیهی است؛ و به عبارت دیگر: اگر ما علم به مقدمتین داشته باشیم و شكل مقدمتین از نظر منطقی شكل اول باشد، علم به نتیجه، قهری و قطعی است. علیهذا نیازی نیست كه برای منتج بودن شكل اول اقامه ی برهان بشود، برخلاف سه شكل دیگر كه منتج بودن آنها به حكم برهان اثبات شده است.