شكل اول به نوبه ی خود شرایطی دارد. این كه گفتیم شكل اول بدیهیّ الانتاج است به معنی این است كه با فرض رعایت شرایط، بدیهیّ الانتاج است. شرایط شكل اول دوتاست:

الف. موجبه بودن صغری. پس اگر صغری سالبه باشد قیاس ما منتج نیست.

ب. كلی بودن كبری. پس اگر كبری جزئیه باشد قیاس ما منتج نیست.

علیهذا اگر گفته شود: «انسان فلز نیست و هر فلزی در حرارت منبسط می شود» قیاس عقیم است و مولّد نیست، زیرا قیاس ما شكل اول است و صغرای قیاس، سالبه است در حالی كه باید موجبه باشد. همچنین اگر بگوییم: «انسان حیوان است، بعضی حیوانها نشخوار كننده اند» باز هم قیاس ما عقیم است، زیرا شكل اول است و كبری جزئیه است و حال آنكه كبرای شكل اول باید كلّیه باشد.