منطقّیین اسلامی بحث خود را در منطق از تعریف «علم» و «ادراك» آغاز می كنند و سپس آن را به دو قسم «تصور» و «تصدیق» تقسیم می نمایند و منطق را مجموعاً دو بخش می كنند: بخش تصورات و بخش تصدیقات. هر یك از تصور و تصدیق از نظر منطقیین منقسم می شود به دو قسم:

1. ضروری یا بدیهی.

2. نظری یا اكتسابی تفكر و استدلال- كه منطق ارسطویی مدعی است كه قوانین صحت آن را بیان می كند- این است كه ذهن از تصورات ضروری و بدیهی به تصورات نظری و اكتسابی دست می یابد و احیاناً آن تصورات اكتسابی را سرمایه ی تحصیل و دست یابی به یك سلسله تصورات نظری و اكتسابی دیگر قرار می دهد، و همچنین تصدیقات ضروری و بدیهی را وسیله ی كشف یك عده تصدیقات نظری و اكتسابی قرار می دهد و آنها را نیز به نوبه ی خود وسیله ی تحصیل و دست یابی به یك سلسله تصدیقات دیگر می سازد.

از این رو لازم است ما قبل از هر بحث دیگر، «علم و ادراك» و سپس «تصور و تصدیق» و «ضروری و نظری» را تعریف كنیم.