در آیه ی دیگر، قرآن نقل می كند از زبان اهل قیامت (همه ی آنها یا بعضی) مخصوصا
از زبان گنهكاران كه آنها اینچنین می گویند:
«رَبَّنا أَمَتَّنَا اِثْنَتَیْنِ وَ أَحْیَیْتَنَا اِثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنامجموعه آثار شهید مطهری . ج4، ص: 657
بِذُنُوبِنا فَهَلْ إِلی خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ» [1]خدایا تو دو بار ما را میراندی و دو بار ما را احیاء
كردی (یعنی مرده بودیم و ما را زنده كردی)
«فَاعْتَرَفْنا بِذُنُوبِنا» و ما هم به گناهان خودمان
اعتراف داریم
«فَهَلْ إِلی خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ» آیا راهی به بیرون شدن هست؟ یعنی چه اینها
در قیامت می گویند خدایا تو ما را دو بار میراندی؟ اگر حساب این باشد كه آدم بعد كه
مرد در یك خواب عمیق طولانی فرو می رود و تنها در قیامت زنده می شود، باید بگوید
خدایا تو یك بار ما را میراندی و یك بار هم زنده كردی، اما اینجا می گوید دو بار
میراندی و دو بار زنده كردی. آیا این منطبق نیست با همین اصل كه واقعا سه عالم
هست: عالم دنیا و طبیعت، عالم برزخ- كه وقتی انسان از دنیا به عالم برزخ می رود،
از اینجا میرانده می شود، نسبت به این دنیا میرانده شده است، نسبت به عالم برزخ
احیاء- و عالم قیامت كه باز نوعی میراندن از برزخ است و احیاء در قیامت؟