از همین جا می توان به تفاوت پیامبران و نوابغ پی برد. نوابغ افرادی هستند كه نیروی فكر و تعقّل و حسابگری قوی دارند، یعنی از راه حواسّ خود با اشیاء تماس می گیرند و با نیروی حسابگر عقل خود بر روی فراورده های ذهنی خود كار می كنند و به نتیجه می رسند و احیانا خطا می كنند. پیامبران الهی علاوه بر برخورداری از نیروی خرد و اندیشه و حسابگریهای ذهنی، به نیروی دیگری به نام وحی مجهّزند و نوابغ از این نیرو بی بهره اند و به همین جهت به هیچ وجه نتوان پیامبران را با نوابغ مقایسه كرد، زیرا مقایسه هنگامی صحیح است كه كار هر دو گروه از یك نوع و از یك سنخ باشد، امّا از آنجا كه از دو نوع و دو سنخ است مقایسه غلط است. مثلا صحیح است كه قوّه ی بینایی و یا قوّه ی شنوایی و یا قوّه ی فكر دو نفر را با هم مقایسه كنیم، امّا صحیح نیست كه قوّه ی بینایی یك نفر را با قوّه ی شنوایی یك نفر دیگر مقایسه كنیم و بگوییم كدامیك قوی تر است. نبوغ نوابغ مربوط است به نیروی تفكّر و اندیشه ی بشری، و فوق العادگی پیامبران مربوط است به نیروی دیگری به نام وحی و اتّصال به مبدأ هستی، و لهذا قیاس گرفتن آنها با یكدیگر غلط است.