پیش از بعثت برای خدیجه- كه بعد به همسری اش درآمد- یك سفر تجارتی به شام انجام داد. در آن سفر بیش از پیش لیاقت و استعداد و امانت و درستكاری اش روشن شد. او در میان مردم آنچنان به درستی شهره شده بود كه لقب «محمّد امین» یافته بود. امانتها را به او می سپردند. پس از بعثت نیز قریش با همه ی دشمنی ای كه با او پیدا كردند، بازهم امانتهای خود را به او می سپردند، از همین رو پس از هجرت به مدینه، علی (علیه السّلام) را چند روزی بعد از خود باقی گذاشت كه امانتها را به صاحبان اصلی برساند.