در افتادن با شركها، خرافه ها، جهالتها، ساخته های خیال بافانه، ظلمها و ستمها و ستمگریها یكی دیگر از علائم و نشانه های صداقت پیامبری یك مدّعی پیامبری است، یعنی محال است كه یك نفر پیامبر واقعی از جانب خدا برگزیده شود و در پیامش چیزی باشد كه بوی شرك بدهد و یا به كمك ظالم و ستمگر بشتابد و ظلم و بی عدالتی را تأیید نماید و یا در برابر شركها، جهالتها، خرافات، ستمگریها سكوت كند و به ستیزه و مبارزه برنخیزد.

توحید، عقل، عدل از اصول دعوت همه ی پیامبران است و تنها دعوت افرادی كه در این مسیر دعوت می كنند قابل مطالعه و مطالعه ی دلیل و معجزه است، یعنی اگر شخصی در پیام خود چیزی بر ضدّ توحید یا بر ضدّ حكم قطعی و مسلّم همه ی عقول و یا بر ضدّ عدل و تأیید ظلم بیاورد، پیامش ارزش مطالعه و مطالبه ی دلیل هم ندارد، همچنانكه اگر یك مدّعی پیامبری مرتكب گناه یا اشتباه شود و یا توانایی رهبری خلق را نداشته باشد- هر چند منشأ این ناتوانی یك عیب جسمانی و یك بیماری نفرت آور نظیر جذام باشد- یا دعوتش در مسیر سازندگی انسانها نباشد، پیامش ارزش مطالبه ی دلیل و معجزه ندارد. علی هذا چنین اشخاصی به فرض (به فرض محال) اعجازگر هم باشند و معجزات فراوانی هم ارائه نمایند، عقل پیروی آنها را جایز نمی شمارد.