جهان بینی خوب و عالی آن است كه:
اوّلا قابل اثبات و استدلال باشد، به عبارت دیگر، از ناحیه ی عقل و منطق حمایت
شود.
ثانیا به حیات و زندگی معنی بدهد، اندیشه ی لغو و بیهوده بودن زندگی را و اینكه
همه ی راهها به پوچی و هیچی منتهی می شود، از ذهنها خارج سازد.
ثالثا آرمان ساز و شوق انگیز و آرزوخیز باشد.
رابعا قدرت تقدّس بخشیدن به هدفهای انسانی و اجتماعی داشته باشد.
خامسا تعهّدآور و مسئولیّت ساز باشد.
منطقی بودن یك جهان بینی زمینه ی پذیرش عقلی آن را فراهم می سازد و آن را در
اندیشه ها قابل قبول می كند، ابهامها و تاریكیهایی را كه در عمل مانع بزرگی است
برطرف می سازد.
آرمان ساز بودن جهان بینی یك مكتب، جاذبه و قدرت كشش به آن می دهد و به
مجموعه آثار شهید مطهری . ج2، ص: 83
آن حرارت و نیرو می بخشد.
تقدّس بخشیدن یك جهان بینی به هدفهای مكتب، سبب می گردد كه افراد به
سهولت در راه هدفهای مكتب فداكاری و از خودگذشتگی به خرج دهند. تا یك مكتب
نتواند به هدفهای خود تقدّس بخشد و در افراد حسّ پرستش و فداكاری و گذشت
نسبت به هدفهای مكتب به وجود نیاورد، آن مكتب ضمانت اجرایی ندارد.
تعهّدآوری و مسئولیّت سازی یك جهان بینی، فرد را در عمق وجدان و ضمیر
متعهّد می كند و مسئول خویش و جامعه قرار می دهد.