انسان به حكم طبع اوّلی خود هنگامی كه می بیند یك فكر و عقیده ی خاص مورد قبول نسلهای گذشته بوده است خود به خود بدون آنكه مجالی به اندیشه ی خود بدهد آن را می پذیرد. قرآن یادآوری می كند كه پذیرفته ها و باورهای گذشتگان را مادام كه با معیار عقل نسنجیده اید نپذیرید، در مقابل باورهای گذشتگان استقلال فكری داشته باشید. در سوره ی بقره آیه ی 170 می گوید:

وَ إِذا قِیلَ لَهُمُ اِتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اَللّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَیْنا عَلَیْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا یَعْقِلُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ. اگر به آنها گفته شود كه از آنچه خدا به وسیله ی وحی فرود آورده پیروی كنید، می گویند: خیر، ما همان روشها و سنّتها را پیروی می كنیم كه پدران گذشته ی خود را بر آن یافته ایم. آیا اگر پدرانشان هیچ چیزی را فهم نمی كرده اند و راهی را نمی یافته اند بازهم از آنها پیروی می كنند؟ !