از مطالب گذشته، تفاوتهایی كه بین نظام این جهان و نظام آن جهان است
بدست آمد، اكنون ببینیم ارتباط این دو جهان در چیست؟
شك نیست كه بین دنیا و آخرت، ارتباط نیز برقرار است، ارتباطی بسیار شدید.
ارتباط دنیا و آخرت در این حدّ است كه مانند دو بخش از یك عمر، و دو فصل از یك
سال اند؛ در یك فصل باید كاشت و در فصل دیگر باید درو كرد؛ بلكه اساساً یكی كشت
است و دیگری محصول، یكی هسته است و دیگری میوه ی آن. بهشت و جهنّم آخرت
در اینجا پدید می آیند.
در حدیث است:
انّ الجنّة قیعان، و انّ غراسها سبحان اللّه، و الحمد للّه، و لا اله الاّ اللّه، و اللّه اكبر، و لا
حول و لا قوّة الاّ باللّه [1].
مجموعه آثار شهید مطهری . ج1، ص: 224
«بهشت فعلا صحرائی خالی است بی كشت و زراعت؛ همانا اذكار «سبحان اللّه» و
«الحمد للّه» و «لا اله الا اللّه» و «اللّه اكبر» و «لا حول و لا قوّة الاّ باللّه» درختهایی هستند
كه در اینجا گفته، و در آنجا كاشته می شوند» .
در حدیث دیگر است كه رسول اكرم (ص) فرمود:
در شب معراج وارد بهشت شدم، فرشتگانی دیدم كه بنّائی می كنند، خشتی از
طلا و خشتی از نقره، و گاهی هم از كار كردن دست می كشند. به ایشان گفتم: چرا
گاهی كار می كنید و گاهی از كار دست می كشید؟ پاسخ دادند: تا مصالح بنّائی برسد.
پرسیدم: مصالحی كه می خواهید چیست؟ گفتند: ذكر مؤمن كه در دنیا می گوید:
سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر. هر وقت بگوید ما می سازیم و هر وقت
خودداری كند ما نیز خودداری می كنیم
[2].
در حدیث دیگر آمده است كه رسول اكرم (ص) فرمودند:
«هر كس كه بگوید سبحان اللّه خدا برای او درختی در بهشت می نشاند، و هر كس
بگوید الحمد للّه خدای برای او درختی در بهشت می نشاند و هر كس بگوید
لا اله الاّ اللّه خدا برای او درختی در بهشت می نشاند و هر كس بگوید اللّه اكبر خدا
برای او درختی در بهشت می نشاند. مردی از قریش گفت: پس درختان ما در بهشت
بسیار است. حضرت فرمودند: بلی، ولی مواظب باشید كه آتشی نفرستید كه آنها را
بسوزاند، و این به دلیل گفتار خدای عزّ و جلّ است كه: ای كسانی كه ایمان آوردید
خدا و فرستاده ی او را فرمان برید و عملهای خویش را باطل نكنید»
[3]
یعنی همچنانكه با كارهای نیك این جهانتان، درختان بهشت را بوجود
می آورید، با اعمال بد خویشتن نیز آتش جهنم را شعله ور می سازید و ممكن است
این آتش، آنچه را كه حسنات شما ایجاد كرده اند نابود سازند.
در حدیث دیگر فرمود:
انّ الحسد لیأكل الایمان كما تأكل النّار الحطب [4].
«حسد ورزیدن، ایمان آدمی را می خورد آنچنان كه آتش، هیزم را می بلعد و خاكستر
می كند» .
مجموعه آثار شهید مطهری . ج1، ص: 225
معلوم می شود جهنّم نیز مانند بهشت صحرائی خالی است؛ آتشها و عذابها
تجسّم همان گناهانی است كه به دست بشر روشن و فرستاده می شود؛ مار و كژدم و آب
جوشان و خوراك زقّوم دوزخ، از ناپاكیها و پلیدیها خلق می شود، همانطوری كه حور و
قصور و نعیم جاویدان بهشت از تقوا و كارهای نیك آفریده می شود. خدا در مورد
دوزخیان می فرماید:
أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ [5].
«آنان شكنجه ای دردآور از ناپاكی درد آور خویش دارند» .
[1] . تفسیر المیزان، ج 13، ص 23.
[2] . وسائل الشیعة- چاپ مكتبة المحمدی قم- جزء چهارم از جلد 2 ص 1208
[3] . وسائل الشیعة- چاپ مكتبة المحمدی قم- جزء دوم از جلد 2 ص 1206 سوره ی محمد، شماره ی 33.
[4] . اصول كافی، چاپ اسلامیّه، سال 1388، ج 2، ص 231.