یكی از اندیشه هایی كه همواره بشر را رنج داده است اندیشه ی مرگ و پایان یافتن زندگی است. آدمی از خود می پرسد چرا به دنیا آمده ایم و چرا می میریم؟ منظور از این ساختن و خراب كردن چیست؟ آیا این كار لغو و بیهوده نیست؟ منسوب به خیّام است:

* * ناراحتی از مرگ یكی از علل پیدایش بدبینی فلسفی است. فلاسفه ی بدبین، حیات و هستی را بی هدف و بیهوده و عاری از هرگونه حكمت تصور می كنند. این تصور، آنان را دچار سرگشتگی و حیرت ساخته و احیاناً فكر خودكشی را به آنها القاء كرده و می كند؛ با خود می اندیشند اگر بنابر رفتن و مردن است نمی بایست می آمدیم، حالا كه بدون اختیار آمده ایم این اندازه لااقل از ما ساخته هست كه نگذاریم این بیهودگی ادامه یابد، پایان دادن به بیهودگی خود عملی خردمندانه است.

و نیز منسوب به خیّام است:

* *