رجوع شود به تأسیس الشیعه، صفحه ی 360- 361.

ایضاً تاریخ علم كلام شبلی نعمان، صفحه ی 31.

شبلی نعمان از مسعودی نقل می كند كه هشام مكرر با ابوالهذیل مباحثه كرد و او را مجاب ساخت.

آیا هشام بن الحكم قائل به تجسیم و تشبیه و عدم عینیت و نه غیریت صفات بوده است؟ :

مروج الذهب، جلد دوم، صفحه ی 381 ضمن حوادث دوره ی متوكل عباسی ذكری از ابوالهذیل علاّف، معتزلی معروف، می كند و آنگاه می گوید:

و كان هشام شیخ المجسّمة و الرافضة فی وقته ممن وافقه علی مذهبه و كان ابوالهذیل یذهب الی نفی التجسیم و رفع التشبیه و الی ضد قول هشام فی التوحید و الامامة، فقال هشام لابی الهذیل. . .

در این مباحثه هشام ابوالهذیل را محكوم كرد به اینكه صفات نه عین ذات است و نه غیر ذات.

ایضاً در صفحه ی 382 مباحثه ی معروف هشام را با عمرو بن عبید، معتزلی معروف، نقل می كند.