در صفحه ی 198 ولایتنامه می گوید:

بهترین اسبابی كه قوّت می دهد پیوند ولایت را، فكر مصطلح است كه به نظر آوردن صورت مرشد به تعمل یا بدون تعمل باشد.

و بعد از شرحی كه در معنای فكر مصطلح عامه می دهد، می گوید:

و چون غایت جمله ی مناسك و عبادات و تمامی معارف و افكار فتح باب قلب است و حاضر شدن در حضور ملكوت امام و ظهور صورت ملكوتی امام در خانه ی دل سالك، طایفه ی صوفیه ی صافی طویّت در اصطلاح تخصیص داده اند فكر را به همان صورت حاضره ی امام علیه السلام كه در خانه ی دل سالك حاضر شود، چنانكه حضور را نیز به همان صورت حاضره ی امام علیه السلام در دل سالك تخصیص داده اند به جهت آنكه حضور شخص در محضر شخص مُلكی امام علیه السلام حضور مطلق نیست. . .

بعد این حدیث را نقل می كند از حضرت امیر علیه السلام:

یا سلمان و یا جندب! لایكمل المؤمن ایمانه حتی یعرفنی بالنورانیة و اذا عرفنی بذلك فهو مؤمن ممتحن امتحن اللّه قلبه للایمان و شرح صدره للاسلام و صار عارفاً بدینه مستبصراً و من قصر عن ذلك فهو شاك مرتاب.