آیه:

اطیعوا اللّه و اطیعوا الرسول و اولی الامر منكم.

آیه:

انما ولیكم اللّه و رسوله و الذین امنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزكوة و هم راكعون.

قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله:

ألست اولی بكم من انفسكم؟ ألا فمن كنت مولاه فهذا علی مولاه. اللّهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله.

اما حدیث:

ولایة علی بن ابی طالب حصنی، فمن دخل حصنی امن من عذابی. مولوی درباره ی «پیوند ولایت» می گوید: در ولایتنامه (ص 4) می گوید: «ولایت كه در حدیث معروف در ردیف نماز و روزه قرار گرفته، از امور قالبیه است نه از امور قلبیه» و خود او آن را بر بیعت و مانند آن حمل می كند، ولی با این فرض بعید نیست كه مقصود معنای اجتماعی ولایت باشد.

مسائل مربوط به ولایت:

لغت ولایت- رجوع شود به كامل مبرّد.

ولایت به این معنی كه مبدأ اشتقاق ولیّ است (ج 2، ص 113) و به آن معنا كه مبدأ اشتقاق والی است و در هر دو معنی، ما متون دینی داریم و باید بحث كنیم و هركدام لوازم و آثاری دارد.

عرفا آیات موسی و عبد صالح و آیه یولیاً مرشداًرا به ولیّ به معنای مربی باطن تفسیر كرده اند.

آیا والی باید امام معصوم باشد و یا نایب او؟ و یا آنكه والی شرطش فقط عدالت و صلاحیت اداره است و حتی اجتهاد هم شرطش نیست و احادیثی در این باب هست.

آیا والی برای اجرای احكامی مثل جهاد و جمعه و حدود و امور حسبیه است و یا آنكه اینها برای والی است؟ آیا ممكن است شارع برای نماز در صورت فقدان آب، تكلیف معین كرده باشد و اما برای ولایت معین نكرده باشد؟ و حال آنكه دین اسلام، دین اجتماعی است و به احتمال قوی «و ما نودی احد بشی ء كما نودی بالولایة» ناظر به این قسمت است و علی علیه السلام هم در نهج البلاغه فرمود: و انه لابد للناس من امیر برّ او فاجر. . .