بوعلی در آخر الهیات شفا درباره ی اخلاق بحث می كند و آخرین جمله هایش كه كتاب به آن پایان می یابد این است:

و رؤوس هذه الفضائل عفة و حكمة و شجاعة و مجموعها العدالة، و هی خارجة عن الفضیلة النظریة، و من اجتمعت له معها الحكمة النظریة فقد سعد، و من فاز مع ذلك بالخواص النبویة كاد ان یصیر رباً انسانیاً و كاد ان تحل عبادته بعد اللّه تعالی، و هو سلطان العالم الارضی و خلیفة اللّه فیه.