غنی المرء فی الغربة وطن و الفقر فی الوطن غربة.
سعدی در گلستان:
منعم به كوه و دشت و بیابان غریب نیست
هرجا كه رفت خیمه زد و بارگاه ساخت
در صفحه ی 124 كتاب متنبّی و سعدی از اساس الاقتباس (ص
123) و از اللؤلؤ المرصوع (ص 33) این حدیث را نقل می كند:
حب
الوطن من الایمان.
سعدی می گوید:
سعدیا حب وطن گرچه حدیثی است صحیح
[1]نتوان مُرد به سختی كه من اینجا زادم
در دیوان منسوب به علی علیه السلام است:
فموت الفتی خیر له من مقامه
بدار هوان بین واش و حاسد
عن روض الاخیار (ص 261) :
و العز فی غربة خیر لذی ادب
من المقام بدار الذل فی الوطن
رجوع شود به ورقه ی سفر و اقامت.
[1] كه اتفاقاً حدیثی است ضعیف و مجعول.