1. در خطبه ی 222 آمده است:

واللّه لو اعطیت الاقالیم السبعة بما تحت افلاكها. . .

آیا كلمه ی «اقلیم» مستحدث است و در آن عصر مستعمل نبوده است؟ ! 2. در خطبه ی 1 و بعضی خطب دیگر سخن از نفی صفات آمده است و گفته شده است كه این فكر، فكر معتزله است كه منكر صفات بودند.

3. در خطبه ی 184 استدلال شده است بر اینكه كلام حق فعل است و اگرنه مستلزم قِدَم كلام و اله ثانی خواهد شد. ممكن است گفته شود كه این نیز پس از بحث در قدم و حدوث قرآن پیدا شده است.

(ولی البته آنچه در نهج البلاغه آمده است بحث در اراده ی تكوینی و كلام تكوینی حق است و بحثی درباره ی قرآن نیست. ) 4. در خطبه ی 180 درباره ی آسمانها طوری بحث شده كه گویی خداوند و ملائكه در محلی فوقانی قرار گرفته اند و صعود اعمال یك صعود جسمانی است.

5. ایضاً خطبه ی 89 كه فی صفة السماء:

و نظم بلاتعلیق رهوات فرجها. . . و ذلّل للهابطین بأمره و الصاعدین بأعمال خلقه. .