مشكلاتی كه تمدن جدید برای نماز ایجاد كرده است بیشتر مربوط به خانمهاست. آرایشهای مخصوص سر، آرایشها و توالتهای صورت و تقیدات بیجا به آنها، لاك كردن ناخنها و حتی بلند كردن ناخنها، اینها اموری است كه امروز با نماز تغایر دارد. ولی باید دید آیا اینها انحراف زمان است یا پیشرفت و آیا یك انسان اینقدر باید اسیر تجمل و خودسازی باشد؟ آیا این امور شأن یك انسان واقعی است یایك انسان گریم كرده؟ آیا اینها با یك انسانی كه می خواهد كار مفید در اجتماع بكند سازگار است یا نه؟ برای مردها گاهی در اثر خودباختگی همین حالت پیش می آید.

انسانی كه اینقدر نوكر زلف خود باشد كه كلاهش را به دست می گیرد آیا انسان درستی است؟ البته اگر ضرورت واقعی باشد اسلام در حكم خود تخفیف می دهد، نظیر كسی كه در میدان جنگ یا سرما با چكمه است و نمی تواند كفش را از پا در بیاورد. این اضطرارها را اسلام به رسمیت می شناسد، اما اینكه یك خانم قیافه ی خود را در زیر پودر مخفی كرده است از نظر اسلام دون شأن یك انسان است.