شب 8 محرم 91 در انجمن اسلامی مهندسین 1. نفاق یا قدرت تستّر و تصنّع 2. سه خاصیتی كه در قرآن برای منافق ذكر شده است 3. آیات اخذ به ناصیه ی كاذبه و خطاكار 4. میزان قدرت نفاق و قدرت حقیقت و اینكه: لكل حق حقیقة. . . 5. «معقل» و عمل مزوّرانه اش و از طرف دیگر «مسلم» و پرهیزش از ترور. ببین تفاوت ره از كجاست تا به كجا؟ 6. نفاق یعنی دو چهرگی. بشر بدوی هرچه بدوی تر است یك چهره تر است و بشر متمدن هرچه متمدن تر می شود دو چهره تر و فاصله میان چهره ی ظاهر و چهره ی باطنش بیشتر می شود، یعنی تضاد آنها بیشتر می شود: بشر هرچه متمدن تر می شود، بیشتر خود را در لفافه پنهان می كند.

7. ورقه های رشد اسلامی و فرصتها را مغتنم شماریم و ورقه های آزادگی و بردگی، كتاب آقای مهرآیین، ورقه های كلاه شرعی، ورقه های اسلام و نیازهای جهان امروز و ایضاً ورقه ی عرف و عادت.

8. الفاظ فریبنده ی عصر ما، خطوط چهره ی ظاهر عصر ما: امنیت، آزادی، انجام وظیفه، صلح، حقوق بشر، حیثیت انسانی، انسان دوستی 9. در زیر لفافه ی كمكهای اقتصادی به كشورهای به اصطلاح درحال پیشرفت چقدر بهره كشی و استثمار نهفته است. بشر قدیم ظرفیت ادبی اش اجازه نمی داد كه بهره كشی و استثمار را در زیر لفافه ی كمكهای اقتصادی پنهان كند، كاری در زیر این لفافه انجام دهد كه سال به سال بر تعهدات كشورهای در حال رشد و ذخایر كشورهای توسعه یافته افزوده شود.

در قسمتهای اشغالی اسرائیل زنی مجروحی را پناه می دهد و دستگاه حاكمه ی اسرائیل او را به عنوان همكاری با خرابكاران محاكمه و زندانی می كند. در قدیم، ضعیف با یك فرمان اعدام می شد حالا به قاعده. محكمه، قاضی، وكیل مدافع، همه هست اما ماهیت كار همان كار است. قرآن تعبیر عجیبی دارد درباره ی منافقین: «مخادعه» اما خودشان را فریب می دهند، می خواهند حق را فریب دهند و خود را فریب می دهند. حیله های ربا و همه ی كلاههای شرعی از این قبیل است كه بشر منظور پلید خود را در زیر سرپوش شرعی و صحیح و معقول می خواهد انجام دهد.

- داستان سقراط كه گفتند قاتل را بگیر، گفت سرباز بود؟ نه در شهر كشت نه در میدان جنگ. پس قاضی بود؟ نه قاضی نبود، این رفته بود به خانه ی مقتول و او را كشته بود، فهمیدم پزشك بود.

عصر توجیه و تفسیر:

- عصر ما عصر توجیه و تفسیر است. قوانین داخلی، قوانین بین المللی، حقوق بین المللی همه توجیه می شود، بلكه عصر قلب حقیقت است، بزرگترین كارخانه ها كارخانه ی قلب حقیقت است.

- عطف به ورقه ی عرف و عادت و اینكه عادات و آداب پوششی است برای مخفی كردن - رجوع شود به سخن هابز در آزادی فرد و قدرت دولت، صفحه ی 32.

كارهای چنگیزی در قیافه ی مسیح:

- در كتاب التبشیر و الاستعمار نشان می دهد كه چگونه به نام تبلیغات مذهبی، فعالیتهای استعماری می شود. همه می دانند كه بسیاری از مستشرقان و حتی معروفین آنها كارمند ادارات امور خارجه ی كشورهای خود هستند. پس حتی علم و دین به شكل منافقانه ای (نه صریح) ابزار سیاست واقع می شوند. همچنین است مؤسسات بهداشتی، فرهنگی؛ و كارهای چنگیزی در قیافه ی علوی و محمدی می شود.

- شنیدم گوسفندی را بزرگی- رهانید از دهان و چنگ گرگی. . . ، قصه ی ویتنامیها، قصه ی نهضتهای ملی و كمك آمریكاییها خیام می گوید: - حسن صدر در الجزایر و مردان مجاهد، صفحه ی هـ می گوید: استعمار نو یعنی شكل تازه و روپوش دار استعمار، مثل ابوالهول پرده نشین، خطری كه زیر سرپوش طلایی استقلال مخفی شده است.

- ابزار ظلم در قدیم شمشیر و نیزه و تیر و سنان بود، امروز روزنامه و مجله و رادیو و تلویزیون و فیلمهای سینمایی در مسیر منحرف كردن افكار بیش از شمشیر و تیغ كار می كنند.

القاب مطنطن:

- تعارف و القاب مطنطن از اموری است كه انسان برای گریز از صراحت و صداقت به آنها پناه می برد. البته ابراز عواطف، تجلیل و احترام خوب است نه تعارفات زیاد و یا القاب مطنطن.

- صراحت مولی و جواب كسی كه گفت: انی احبك، كه: انی ابغضك.

- نفاق مشعورٌ به و غیر مشعورٌ به - رؤیای رسول اكرم كه مردم را در حالی كه رو به منبر دارند به قهقرا می برند. اساساً معنی قهقرا همین است؛ جدایی نامحسوس و غیرمرئی میان مردم و قرآن به وجود می آورند.

- داستان مسجد ضرار - آقای احمدزاده در فرصتها را مغتنم شماریم بحثی می كند تحت عنوان اینكه هر انقلاب اجتماعی ادبیاتی همراه خود دارد. بحث دیگر و تحت عنوان جدایی ما از قرآن كه غیر علنی و نامحسوس است.

بحث دیگر در علل شكست علی از معاویه كه برخلاف ادعای مردم، بی لیاقتی آن مردم و یا طبیعت شریر بشر نبود، بلكه این بود كه در زمان پیغمبر صف دوست و دشمن بر مبنای شعارهای اسلامی و شعارهای ضد اسلامی مشخص بود ولی در زمان علی چون از همان شعارهای اسلامی استفاده می شد، مشخص نبود.

می گوید: مرتجعین پس از اینكه از نابود كردن نهضت در نطفه مأیوس شدند، خود را در صف نهضت جا می زنند و با صدای بلندتر شعارها را تكرار می كنند و البته در پی فرصتند كه از سنگرهایی از خود نهضت علیه او استفاده كنند، تیغ خود را به رویش بكشند: و سللتم علینا سیفاً لنا فی ایمانكم. ابوسفیان پس از یأس از استفاده از سنگر بت پرستی در فكر سنگری از خود اسلام علیه اسلام افتاد.

دیگر ابوجهل در نقاب ابوجهل ممكن نبود. معاویه ابوجهل بود در نقاب «معاویه ای» كه تا آن روز چون دریده نشده بود موجب اشتباهكاری بود، ولی امروز آن نقاب هم دریده شده و هركس در آن نقاب ظاهر شود كوبیده می شود. معاویه ی امروز در نقابی ظاهر می شود كه امروزپسند باشد، مثلاً نقاب تشیع و دوستی علی.

دیگر امروز نفاق نمی تواند امثال رشید هجری ها را به اتهام دوستی علی بكشد، این اتهام از كار افتاده، بلكه همانها را به اتهام دشمنی علی و انكار ولایت علی متهم می كنند.

می گوید: پس كلیات گویی مفید نیست؛ باید طوری كلیات گفته شود كه شنونده آنها را با شرایط محیط خودش تطبیق كند و بتواند شرایط محیط خود را خوب درك كند. امثال معاویه از كلی گویان احساس خطر نمی كنند.

فاصله چهره های دو چهره ها تدریجاً زیادتر شده است:

- معلوم شد در قرآن موضوع نفاق و منافق یك تنبیه و عبرت و آموزش است. البته اگر مقصود همان مردم آن زمان می بودند ارزش نداشت كه صدها آیه شاید، به این مطلب اختصاص داده شود، معلوم می شود در همه ی زمانها هست. عملاً هم می بینیم در جهان ما هرچه تاریخ سیر خود را ادامه می دهد دو چهرگی بیشتر و فاصله ی چهره ها زیادتر می شود، الفاظ از معانی و ژستها از حقیقت بیشتر فاصله می گیرند، عبارات و اعمال بی محتواتر می شود. كی بشر قدیم می توانست زیر روپوش جمله ی «كمكهای اقتصادی به كشورهای درحال توسعه» بهره كشی و استثمار كند؟ بردگی قدیم بردگی بود، نامش هم بردگی بود، اما بردگی امروز نامش آزادی است و شكلش آزادی است ولی محتوایش بردگی است.

این خطر به این صورت است كه كفر در زیر نقاب اسلام ظاهر می شود، از اسلام برای خود سنگری می سازد. 1. تعریف، فاصله ی چهره ها، ژست و حقیقت، لفظ و عمل و. . . ، دو دوزه بازی 2. استعمار، قوانین، عادات و رسوم، ظرفیت ادبی، كلاه شرعی، داستان سقراط، عصر توجیه و تفسیر و قلب حقیقت، ناصیه ی كاذبه، تبشیر و استعمار، مؤسسات فرهنگی، استشراق، كار چنگیزی در چهره ی پیامبری، دو نوع نفاق، . . . ، نفاق در هر زمانی شكلی دارد و زمان ما ماتریالیسم منافق، هنر جوفروشی و گندم نمایی، كاسه زیر نیم كاسه داشتن، با گرگ دنبه خوردن [و با چوپان گریه كردن ] ، ظاهر اصیل، دل به سویی و زبان به سویی 3. همبستگی منافقین، لغت نفاق 4. تصنّع از مختصات انسان است.

5. تشبیه انسان به سخن