1. رجوع شود به ریحانة الادب، جلد 2، صفحه ی 397 و
فجرالاسلام، صفحه. . . داستان زهری و فتوای او به حلّیت غنا و اینكه
خودش قبل از فتوا تغنّی می كرد و داستان او با هارون، و هارون از او
حدیثی سؤال نمود و او عذر خواست و این شعر را خواند:
یاام طلحة ان البین قد افدا
قلّ الثواء لئن كان الرحیل غدا
سپس به مالك بن انس نیز نسبت داد كه در جلسه ای حضور
داشت كه در آنجا دف و دایره بود و خود مالك با دف مربع خود به
این اشعار تغنّی كرد:
سلیمی اجمعت بینا
فاین لقائها اینا
و قد قالت لا تراب
لها زهر تلاقینا
تعالین فقد طاب
لنا العیش تعالینا
البته این زُهْری (ابواسحاق زهری) از اولاد عبدالرحمن بن عوف
است و غیر از زهری محمدبن شهاب زهری است كه از بنی زهره
است.