انسان در مورد لباس و غیره از یك حس مخصوص زیباپسندی پیروی می كند، لهذا در قرآن می فرماید (در اوایل سوره ی اعراف) كه جامه زینت است. پس باید ذوق انسان تحریك شود و انسان در روشنایی نور ذوق طبیعی، زیباها و مظاهر زیبایی را انتخاب كند و آن وقت است كه مطلوب و محبوب و كمال است ولی اگر به صورت مد درآمد یعنی به صورت تبعیت از عرف و عادت اجتماعی، همان طوری كه كانت و روسو درباره ی عادت فردی گفته اند: «عادت كور است و نباید تابع این فرمانده نادان و نابینا بود» ، عادات اجتماعی نیز كه از آنها به آداب اجتماعی و یا به عرف تعبیر می شود همین طور است. تبعیت از ذوق، حركت در روشنایی است ولی تبعیت از مد و عرف و عادت اجتماعی حركت در تاریكی است، و البته تبعیت از مد غیر از تبعیت از ذوق اجتماع است. كسانی كه تابع مد هستند مصداق تصنیف معروف هستند كه: آنچه تو خواهی می خواهم. مثال بهتر این است كه اینها نظیر غلام فیروز نام هستند كه گریه می كرد و اربابش بعد از سؤالات زیاد دانست كه عاشق است، پرسید: عاشق كی هستی؟ گفت: عاشق آن كه شما صلاح بدانید! ! !