امثال راسل كه مخالف اخلاق تابو و به اصطلاح ترس و
وحشتهای بی منطق می باشند، خود عامل بزرگی برای نوعی ترس و
وحشت بی منطق می باشند. اینها فرزند را دشمن سلامت، زیبایی،
طول عمر، خوشی و لذت زن معرفی كرده اند، به طوری كه ترس و
وحشت بی منطقی نیمی از وجود زنان امروز را نسبت به مادری گرفته
است.
مادری اگر طبق حفظ الصحه صورت بگیرد، هم با سلامتی و هم
با زیبایی و هم با طول عمر و هم با لذت و بهجت در عین زحمت
جلد هفتم . ج7، ص: 25
سازگار است.
خود شیردادن فرزند یك عمل لذت بخش است. مشاهده ی اثر،
لذت بخش ترین چیزهاست. اما راسل می گوید: لذت شیردادن
حقیقی نیست، ناشی از تلقین و اغفال مردان است.
زنان امروز دهها بار كورتاژ می كنند، و چون عمل غیر طبیعی
است در فرسوده كردن زن اثر فوق العاده دارد، اما از بچه داشتن متنفر
است مبادا به او گفته شود كه امّل و قدیمی است. این تلقین به شكل
عجیبی در زن مؤثر است. علاقه ی زیاد زن به زیبایی و محبوبیت، او را
در مقابل تلقینات حساس كرده است و در نتیجه امروز دهها بار
كورتاژ را تحمل می كند اما فرزند را تحمل نمی كند.