در سرمقاله ی كیهان /41/122 می نویسد:

قبل از قانون لغو القاب، دولتها تا حدی اشخاص را با لقب راضی می ساختند و در كتاب قاموس هیچ كلمه ای نماند كه سلطنه، ملك، دیوان، حضرت، خاقان، ممالك بدان اضافه نكنند. . . كسانی مأمور بوده اند كه كتاب لغت را نگاه كنند و لقب بتراشند. . . كم كم این القاب به قدری مبتذل و زننده شد كه مرحوم بدیع شعری ساخت و از جمله گفت: سردار سپه قانونی به مجلس داد و القاب را لغو كرد. . . معروف است كه ناصرالدین شاه دفتر القاب را كتابچه ی احمقها می نامید و وقتی بی پول می شد می گفت: كتابچه ی احمقها را بیاورید و احمقی را پیدا كنید تا نامش را عوض كنیم و پولی بگیریم.