در ورقه های «حقوق» از كتاب مبانی حقوق موسی جوان نقل
كردیم كه:
حقوق یكی از صفات اراده یا عبارت از اراده به حالت رابطه
اجتماعی می باشد. انسان موجودی است متصف به داشتن
اراده و اختیار و از این جهت می تواند در اجتماعی زندگی كند
كه این اختیار را فعلیت دهد، یعنی از نظر اجتماعی وسائل
تحقق و تأمین آن فراهم شود و از این وسائل برای او حقوقی
پدید آید تا به موجب آنها بتواند شخصیت خود را آزادانه ترقی
دهد و اراده خود را در حدودی كه قانون تجویز می نماید به
موقع عمل گذارد. در این حالت حقوق او مانند این خواهد بود
كه اراده انسانی در بیرون از ذات او به حالت كشمكش با
اراده های دیگران به فعل آید. . . هركس فاقد اراده باشد، مانند
طفل و دیوانه، اهلیت حقوقی ندارد، همچنین شركتها وعناوین.
اراده نیرومندتر مثل اراده هیئت حاكمه باید حقوق افزونتر و
وسیعتر داشته باشد.