در كتاب ایران از نظر خاورشناسان گردآورده آقای دكتر
رضازاده شفق، صفحه 283 نقل از كتاب معرفی ایران، تألیف گروس
كلوز، چاپ نیویورك می گوید:
موضوع حجاب در ایران، قدیمی است و شاید منشأ آن عادت
آریایی ها باشد. كتاب استر تورات و داستان ملكه «وشتی»
جلد سوم . ج3، ص: 153
حرم اخشورش (خشایارشا) این حدس را تأیید می كند.
از این ورقه در چاپهای بعد از سوم [كتاب مسأله حجاب ]
استفاده شود.
تاریخ تمدن ویل دورانت، جلد 10، صفحه 233 می گوید:
. . . داشتن متعه بلامانع بود. این متعه ها مانند معشوقه های
یونانی آزاد بودند كه در میان مردم ظاهر و در ضیافت مردان
حاضر شوند. اما زنان قانونی معمولاً در اندرون خانه نگهداری
می شدند. این رسم دیرین ایرانی به اسلام منتقل شد.
در صحیح بخاری، جلد 8، صفحه 62 حدیثی هست مشعر بر
اینكه زنان ایرانی سر و سینه را باز می گذاشته اند. شاید در مورد
كنیزان بوده است و این تبعیض از روح طبقاتی ایرانی ناشی می شده
است. (رجوع شود به ورقه «زن- حجاب زنها، غلام بارگی در ایران
قدیم» ) .