رجوع شود به ظهرالاسلام، جلد 1، صفحه 131، سخن جاحظ در اینكه امرد بازی از زمان ابومسلم خراسانی (كه ظاهراً به واسطه روح ایرانی گری مخالف آوردن زن در میان لشكر بود) رواج یافت. منتسكیو، روح القوانین، صفحه 435:

در زمان ژوستی نین چند نفر از فلاسفه رومی كه مورد آزار و اذیت مسیحیان قرار گرفته و نمی خواستند مذهب مسیح را قبول كنند روم را ترك گفته و به دربار خسروپرویز (انوشیروان بوده نه خسروپرویز) پادشاه ایران پناه آوردند و در آنجا چیزی كه بیشتر موجب حیرت آنها شد این بود كه نه تنها تعدد زوجات مرسوم بود بلكه مردها با زنهای دیگران آمیزش می كردند. این موضوع را اكاتیاس مورخ رومی نقل كرده است.

ظاهراً میان دو جریان بالا منافاتی نیست. در اثر استبدادها، فحشاء زنها پیدا می شده است و مردم امنیت نمی داشته اند، عادت بر نوعی مخفی كردن و ناموس پرستی مفرط شده است و در نتیجه دور نگه داشتن زنان از مردها، لواط و اكتفاء مرد به مرد پیدا شده است.

و كذا در صحیح بخاری، جلد 8، اول كتاب الاستیذان، صفحه 62، حدیثی هست مشعر بر اینكه زنان عجم سینه و سرها را نمی پوشیده اند. (رجوع شود به ورقه «حجاب زن در ایران قدیم» ) .