در حدیث معروف هندبن ابی هاله در وصف رسول اكرم صلی الله علیه و آله
چنین آمده است:
واذا فرح غض طرفه(بحار، چاپ جدید، جلد 16،
صفحه 150) . مجلسی در صفحه 168 این جمله را چنین تفسیر
می كند:
قوله غض طرفه: ای كسره و اطرق و لم یفتح عینه، و انما كان
یفعل ذلك لیكون ابعد من الاشر والمرح.
در نهج البلاغه، خطبه 11: ومن كلام له علیه السلام لابنه محمدبن
الحنفیة لما اعطاه الرایة یوم الجمل:
تزول الجبال و لا تزل، عضّ علی ناجذك، اعراللّه جمجمتك،
تدفی الارض قدمك، ارم ببصرك اقصی القوم و غضّ بصرك
و اعلم ان النصر من عنداللّه سبحانه.
جلد سوم . ج3، ص: 140
خطبه 122:
فقدموا الدارع و اخرّوا الحاسر و عضوا علی الاضراس، فانه
انبی لسیوف عن الهام، والتووا فی اطراف الرماح فانه امور
للاسنة و غضوا لابصار فانه اربط للجأش و اسكن للقلوب و
امیتوا الاصوات فانه اطرد للفشل. . .
در شرح عبده و اضافات عبدالعزیز سیدالاهل، شرح خطبه 11
می گوید:
ارم ببصرك ای احط بجمیع حركاتهم و غض النظر عما یخیفك
منهم ای لایهولنك منهم هائل.
آنگاه سیدالاهل اضافه می كند:
ولیس من الامر برمی البصر و غضه تناقض اذا الرمی یراد به
الاحاطة بهم و الغض یراد به استهتار ببریق السیوف و ادوات
القتال.