عطف به ورقه های «حافظ، منازل سلوك»
خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید
تو كز سرای طبیعت نمی روی بیرون
كجا به كوی طریقت گذر توانی كرد
جلد سوم . ج3، ص: 46
چگونه طوف كنم در فضای عالم قدس
كه در سراچه تركیب تخته بند تنم
رویش به چشم پاك توان دید چون هلال
هر دیده جای جلوه آن ماه پاره نیست
دیدن روی تو را دیده جان بین باید
وین كجا مرتبه چشم جهان بین من است
قلب اندوده حافظ بر او خرج نشد
كه معامل به همه عیب نهان بینا بود