تو خرقه را ز برای ریا همی پوشی
كه تا به زرق بری بندگان حق از راه
حاجت به كلاه تركی داشتنت نیست
درویش صفت باش و كلاه تتری دار
[1]
رطل گرانم ده ای مرید خرابات
شادی شیخی كه خانقاه ندارد
[1] [این بیت از
گلستانسعدی است. در موارد اندك دیگری نیز اشعار شاعران
دیگری ذكر شده است، مانند این دو بیت: «مرا چو خلعت. . . » و «تو خرقه را. . . » كه
در همین صفحه آمده و در هیچیك از نسخه های
دیوان حافظیافت نشد. ]